Powerbank

#NAH #outdoor-resting/healing 

Ik was onderweg naar huis voor een afspraak en heel erg moe. Ik moest even liggen, anders zou ik overprikkelt thuis komen. Ik moest een pitstop maken om bij te tanken, maar waar? Het antwoord op mijn vraag zou zich in een minuut kenbaar maken. Kon ik toch maar even mijn ogen sluiten en 20 minuten rusten. Waar is die draadloze powerbank toch?

Afslag de Openbare Bibliotheek Neude: daar is het aardig prikkelarm! Bovendien hebben ze genoeg zitmeubilair en vast een plek waar ik kan liggen. Ik kwam uit op de tweede etage. Hier stond een bank. Comfortabel en groot. Maar, helaas, deze stond op een groot werkplein met allemaal tikkende studenten op hun laptopje. Deze mensen zouden mij kunnen zien en gek op kunnen kijken. Ze zouden iets van mij vinden..

Ongemak en angst begon mij te bekruipen. Wie gaat er nou overdag liggen op een openbare plek temidden van allerlei actieve werkende mensen? Nou, ik dus. Op de tweede etage stond mijn powerbank gereed. Ik moet eerlijk bekennen dat het zweet me een beetje uit brak maar ik overwon daar mijn angst en ongemak. Liggen, languit met een verzwaard masker op mijn gezicht, oordoppen in, timer op 20 en gaan. Daar lag ik dan. Het ongemak ebde weg en langzaam kwam ik tot rust. En na 20 minuten? Ik voelde mij als her-boooren! (en trots)
    Als ik rusten moet, dan ga ik rusten. Waar ik ook ben. Het is nu winter maar tegenwoordig zie je me liggen in het park, in de bieb, bel ik aan bij vrienden voor een dutje op de bank of lig ik langs het water. Niks is gek. De lente begint binnenkort weer en ik kijk al uit naar meer vrijheid. 
6 à 7 keer per dag rusten is wat ik momenteel nodig heb. En ja, dat is erg veel maar mijn lichaam vraagt er om. Om rust en spontaniteit in het leven te creëren zal ik van tijd tot tijd mezelf manoeuvreren op een plek waar ik in het verleden voorbij was gelopen. (en gek op had gekeken als daar iemand had gelegen😉)

Na 20 minuten rusten ging mijn wekker. Ongetwijfeld zal iemand raar hebben gekeken maar waar het om ging is dat ik mijn dag met rust en ontspanning kon vervolgen. Ik was trots op mezelf. 

Wat zou jij doen en hoe creëer jij rust en spontaniteit op een dag?






Reacties

Een reactie posten

populair

Proeven als Napoleon - deel 2

Afbeelding
Vandaag kroon ik ons…   tot KEIZER!  Dik twee honderd jaar geleden kroonde Napoleon Bonaparte zichzelf tot keizer van de Fransen. En dat zette me aan het denken… Mhmm...  franse croissants...  En wat ik ook dacht was:  zijn we niet allemaal geboren keizers met eigen keizerrijken die we gedurende ons leven vormen..?   Welkom bij Proeven als Napoleon - deel 2! Nu we het proeven uit deel 1   onder de knie hebben start ik met jullie een verkenningstocht naar meer zelfvertrouwen en eigenwaarde.  Vandaag wil ik je kennis laten maken met  de positieve uitkomst van jouw keuzes.  Napoleon inspireerde mij om meer autonoom op te treden in mijn leven om zo mijn grenzen te verleggen en te respecteren. Laten we daarom beginnen met onze grenzen.  Hoe ga jij om met jouw 'keizerlijke' grenzen? Mijn keizerrijk kent net zoals die van jou ook grenzen; grenzen die ik met rust laat en grenzen die ik heel graag wil verleggen. Zodra ik als keizer een grens...
Meer lezen

Pad van Pieksma

Afbeelding
Toen ik naar mijn beeldbuis staarde realiseerde ik mij dat een leven met niet-aangeboren hersenletsel  ook  zijn doortastende en afmattende beproevingen kent. En dat die eveneens levensveranderd zijn. Waar ik naar keek waren wat herhalingen van het televisieprogamma Kamp van Koningsbrugge, misschien dat je het kent. In dit programma ondergaan kandidaten fysieke en mentale beproevingen,  zoals een eindeloze afmattende mars met zeer zware bepakking door koude beekjes en in latere fasen van het programma ook tests waar actie-intelligentie voor nodig is. (actie-intelligentie wil zeggen dat je onder hoge druk slim kunt blijven nadenken en handelen).  Fysieke en mentale barrières worden doorbroken en veel deelnemers worden eruit gehaald. Want wanneer de koek op is en het de instructeurs niet meer bevalt, stopt het programma voor hen.. en gaan ze naar huis. Alleen de mensen die in de ogen van de commando's waardig genoeg zijn, mogen blijven. En daar gaat deze blog ove...
Meer lezen

Die ène stiltecoupé

Afbeelding
Met mijn partner-in-crime reisde ik met de intercitytrein terug naar huis via Schiphol Airport. Ietwat gehaast stapten we in want er was weinig plek en reizen in een coupé waar gepraat wordt is voor mij echt uit den boze. Voorin was gelukkig die ène stiltecoupé dus via de smalle trek- en sluitdeuren liepen we coupé in en uit, en geraakten we bij het voorste deel van de NS-trein. Eenmaal daar, tweedeklas, gingen we zitten.  In de stiltecoupé was het erg druk. Niet alleen druk met mensen maar tot mijn verbazing ook druk met geluiden! Toeristen rakelden hun vakantieverhalen op en er werd rustig getelefoneerd. V oor mij is reizen met al dit soort prikkels simpelweg nòg niet te doen. Mijn vriendin wenkte mij meteen en zei: 'laten we een andere plek opzoeken want ergens anders is het misschien wat rustiger'. Het was een goed idee was het niet dat een deel van mij weerstand voelde- niet alleen dat: ik voelde ook een soort triomfantelijkheid en een sterk gevlam in mijn buik. Ik dacht:...
Meer lezen